Ισοκράτης, Πλαταϊκός 14.1–3

49. Ισοκράτης, Πλαταϊκός 14.1–3

Εἰδότες ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ τοῖς ἀδικουμένοις προθύμως βοηθεῖν εἰθισμένους καὶ τοῖς εὐεργέταις μεγίστην χάριν ἀποδιδόντας, ἥκομεν ἱκετεύσοντες μὴ περιιδεῖν ἡμᾶς εἰρήνης οὔσης ἀναστάτους ὑπὸ Θηβαίων γεγενημένους. πολλῶν δ’ ἤδη πρὸς ὑμᾶς καταφυγόντων καὶ διαπραξαμένων ἅπανθ’ ὅσων ἐδεήθησαν, ἡγούμεθα μάλισθ’ ὑμῖν προσήκειν περὶ τῆς ἡμετέρας πόλεως ποιήσασθαι πρόνοιαν· οὔτε γὰρ ἂν ἀδικώτερον οὐδένας ἡμῶν εὕροιτε τηλικαύταις συμφοραῖς περιπεπτωκότας, οὔτ’ ἐκ πλείονος χρόνου πρὸς τὴν ὑμετέραν πόλιν οἰκειότερον διακειμένους. ἔτι δὲ τοιούτων δεησόμενοι πάρεσμεν ἐν οἷς κίνδυνος μὲν οὐδεὶς ἔνεστιν, ἅπαντες δ’ ἄνθρωποι νομιοῦσιν ὑμᾶς πειθομένους ὁσιωτάτους καὶ δικαιοτάτους εἶναι τῶν Ἑλλήνων. Εἰ μὲν οὖν μὴ Θηβαίους ἑωρῶμεν ἐκ παντὸς τρόπου παρεσκευασμένους πείθειν ὑμᾶς, ὡς οὐδὲν εἰς ἡμᾶς ἐξημαρτήκασι, διὰ βραχέων ἂν ἐποιησάμεθα τοὺς λόγους··ἐπειδὴ δ’ εἰς τοῦθ’ ἥκομεν ἀτυχίας ὥστε μὴ μόνον ἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα πρὸς τούτους, ἀλλὰ καὶ τῶν ῥητόρων πρὸς τοὺς δυνατωτάτους, οὓς ἀπὸ τῶν ἡμετέρων αὑτοῖς οὗτοι παρεσκευάσαντο συνηγόρους, ἀναγκαῖον διὰ μακροτέρων δηλῶσαι περὶ αὐτῶν.

Άγνωστες λέξεις

μεγίστην χάριν ἀποδίδωμί τινι: ανταποδίδω σε κάποιον την ευεργεσία

φανερὰν ἔχθραν κατατίθεμαι: μένω αδιάφορος, αδιαφορώ, ανέχομαι

ἀνάστατος: διωγμένος από την πατρίδα

διάκειμαι οἰκείως: έχω φιλικές διαθέσεις

Παρατηρήσεις

ἀτυχίας, ἀγῶνα, ῥητόρων: να γραφούν στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού.

πλείονος, βραχέων: να δοθούν οι τρεις βαθμοί των λέξεων στον ίδιο ακριβώς τύπο.

περιιδεῖν, ἐδεήθησαν: να αντικατασταθούν χρονικά.

βοηθεῖν, ἡγούμεθα, ἑωρῶμεν, δηλῶσαι: να αντικατασταθούν εγκλιτικά στο β΄ ενικό και β΄ πληθυντικό του ενεστώτα της ίδιας φωνής.

ἀποδιδόντας: να δοθεί το β΄ και γ΄ πληθυντικό ενεστώτα και αορίστου β΄ σε όλες τις εγκλίσεις και των δύο φωνών. Επίσης να γραφούν το απαρέμφατο και οι μετοχές (στην ονομαστική και γενική ενικού).